Flytjendur eru Hallveig Rúnarsdóttir sópransöngkona og Árni Heimir Ingólfsson píanóleikari

Efnisskrá tónleikanna:

Gabriel Fauré:

            Après un rêve (Eftir draum)

            En prière (Á bæn)

Alban Berg:

            Sieben frühe Lieder

                        Nacht (Nótt)                                                                                                  

                        Schilflied (Sefljóð)

                        Die Nachtigall (Næturgalinn)

                        Traumgekrönt (Draumkóróna)

                        Im Zimmer (Innandyra)

                        Liebesode (Ástaróður)

                        Sommertage (Sumardagar)

Francis Poulenc:

            C

            Les chemins d’amour (Vegir ástarinnar)

Á þessum tónleikum hljóma verk eftir þýsk og frönsk tónskáld sem spanna mörk síðrómantíkur og nútímalegra tónmáls. Gabriel Fauré (1845–1924) var eitt helsta tónskáld sinnar kynslóðar í Frakklandi, auk þess sem hann var prófessor og um skeið rektor Tónlistarháskólans í París. Hann var iðinn við smíði sönglaga, eða þess sem á frönsku nefnist mélodie. Hér hljóma tvö slík – hið angurværa Après un rêve þar sem ljóðmælandinn óskar sér þess að fá aftur að sökkva í draumaheim ástarinnar, og En prière sem er auðmjúk bæn til Drottins.

Austurríska tónskáldið Alban Berg (1885–1935) leit bæði fram á við og um öxl í tónlistinni. Í verkum sínum gefur hann í skyn hinn gamla heim tóntegundanna, sem þó er ávallt eins og rétt utan seilingar. Þetta má heyra í nokkrum sönglögum sem Berg samdi ungur og valdi til útgáfu síðar á ævinni, Sieben frühe Lieder, þar sem áhrifin koma úr ýmsum áttum. Greina má andblæ Debussys í fyrsta laginu, Brahms í því þriðja og Richards Strauss í því fimmta. Í síðasta laginu er grunnur tóntegundanna orðinn óstöðugri en áður; tónlistin sver sig meira í ætt við Schönberg sem var einmitt kennari Bergs þegar lögin urðu til.

Francis Poulenc (1899–1963) var um margt hefðbundið tónskáld sem hélt sig innan ramma tóntegundakerfisins í víkkuðum skilningi 20. aldar, með þykkum hljómum sem þó láta vel í eyrum. Lögin sem hér hljóma voru bæði samin á árum síðari heimsstyrjaldarinnar. Sumarið 1940 hafði þýski herinn náð norðanverðu Frakklandi á sitt vald en í suðurhluta landsins ríkti eins konar leppstjórn nasista. Frakkland var hernumið um fjögurra ára skeið og það setti vitaskuld mark sitt á tónlistarlífið. Poulenc starfaði í andspyrnuhreyfingum og í tónsmíðum hans frá stríðsárunum má greina kvíða og harm. C (1943) er sönglag þar sem dregin er upp mynd af hinum sögufræga stað Ce, nærri Tours, þar sem Rómverjar höfðu sigur í orrustu við Gallíumenn á fyrstu öld fyrir Krist og aftur máttu Frakkar bíða lægri hlut gegn óvininum þegar nasistaherinn réðist inn í landið. Ljóðið er eftir andspyrnuskáldið Louis Aragon sem dregur upp myndir af glæstri fortíð landsins og ber saman við eyðileggingu samtímans – rós á veginum og svanir á virkisgröfunum víkja fyrir „oltnum vögnum“ og „illa þerruðum tárum“ – og tónlist Poulencs er angurvær og tregablandin. Lagið Vegir ástarinnar (1940) hefur léttara yfirbragð enda upphaflega leikhúsmúsík með yfirbragði kaffihúsaslagara.

ÁHI